ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΟΝΟΜΑΣΙΑ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΑΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣ ΒΑΛΤΟΥ ΠΡΟΣ: ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΒΑΛΤΙΝΟΥΣ - ΔΗΜΟΤΕΣ & ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΔΗΜΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΑΣ

Αγαπητοί συμπατριώτες Βαλτινοί,

  Η συντονιστική επιτροπή πρωτοβουλίας, η οποία συστάθηκε στις 21/1/2012 εκπροσωπώντας εκατοντάδες Δημότες-κατοίκους του Δήμου, που προέκυψε μετά τη συνένωση των δήμων Αμφιλοχίας – Ινάχου και Μενιδίου, αποφάσισε να συνεχίσει την προσπάθεια μετά την παρέλευση τριών ετών, για να έλθει το αίτημα των Δημοτών κατ’εφαρμογή του νόμου σε συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο, ως μόνο αρμόδιο να αποφασίσει τη μετονομασία του Δήμου.

  Κρίνουμε αναγκαίο, πριν υποβληθεί νέο αίτημα στη νέα δημοτική αρχή και με αφορμή δημοσίευμα της εφημερίδας «ΜΑΪΣΤΡΟΣ» ΑΡ.Φ.178 / 11-09-2014 με τίτλο «ΔΗΜΟΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΑΣ ή ΔΗΜΟΣ ΒΑΛΤΟΥ ο  Ν. ΤΕΛΩΝΑΣ απαντά στο ερώτημα», να ενημερώσουμε τους συμπατριώτες μας Βαλτινούς και ιδιαίτερα τους νεοεκλεγέντες δημοτικούς συμβούλους,  για την μέχρι τώρα πορεία των ενεργειών μας, καθώς και να τοποθετηθούμε με καθαρό και ειλικρινή λόγο, χωρίς πρόθεση αντιπαλότητας στο δημοσίευμα.

  Πριν αναφερθούμε στις ενέργειες μας, θα πρέπει να μιλήσουμε για την εφαρμογή του νόμου Καλλικράτη 3852/2010 στην περιοχή της επαρχίας μας και στη συνένωση των 4 Δήμων Αμφιλοχίας - Ινάχου – Μενιδίου – Στράτου. Δυστυχώς για την περιοχή μας, δεν εφαρμόστηκε όπως σε άλλες περιοχές της χώρας (π.χ. δήμος Θέρμου) το άρθρο 101 του συντάγματος που αναφέρει ρητά ότι: "Η διοικητική διαίρεση της χώρας διαμορφώνεται με βάση τις γεωοικονομικές, κοινωνικές και συγκοινωνιακές συνθήκες".

  Έτσι ο Δήμος Στράτου, πολύ κοντά στο Αγρίνιο, προσαρτήθηκε στο Δήμο Αγρινίου με κριτήριο οικονομικά συμφέροντα (Χ.Υ.Τ.Α.) και οι πρώην Δήμοι Ινάχου – Μενιδίου προσαρτήθηκαν στο Δήμο Αμφιλοχίας.

  Απαραίτητο στοιχείο θα ήταν να υπήρχε απόφαση των Δημοτικών Συμβουλίων των Δήμων, σχετικά με τη συνένωση και του ονόματος του νέου Δήμου, κάτι που δυστυχώς δεν υπήρξε.

  Έτσι συνοπτικά, όπως συμβαίνει συνήθως - ο ισχυρός να επιβάλλει τη θέλησή του στον μικρό και ανίσχυρο- ο «ισχυρός» πολυπληθής Δήμος Αμφιλοχίας με τον ισχυρό Δήμαρχο – θεσμικό παράγοντα και αιρετό της ΤΕΔΚΕ & ΚΕΔΚΕ - κ. Κοιμήση, επέβαλλε τη θέλησή του και την ονομασία του νέου Δήμου, εκμεταλευόμενος προφανώς τη σχέση του με την τότε κυβέρνηση.

  Μετά τη συνένωση - προσάρτηση, αρκετοί Δημότες των τριών Δήμων, εκδήλωσαν δυσαρέσκεια για την αδικία εις βάρος του Βάλτου.
  Προεκλογικά, στις Δημοτικές εκλογές 2010, ο κ. Κοιμήσης σε ομιλίες του στην Αθήνα και αλλού, υποσχέθηκε να εξετάσει το θέμα μετά τις εκλογές, πράγμα το οποίο δεν έπραξε. Επίσης κάποιοι υποψήφιοι έλεγαν, ότι το ζήτημα θα συζητηθεί στις πρώτες συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, αλλά έμειναν μόνο οι υποσχέσεις.

  Η δυσαρέσκεια αυτή των Βαλτινών, ώθησε δημότες να αναλάβουν πρωτοβουλία, με δημοσιεύσεις στον τύπο και συλλογή υπογραφών δημοτών-κατοίκων για τη μετονομασία του Δήμου.

  Υπήρχαν βέβαια και οι απόψεις ότι κακώς συλλέγονταν υπογραφές για μετονομασία και θα έπρεπε να προβληθεί το αίτημα για επανασύσταση των πρώην δήμων Ινάχου και Μενιδίου σε δήμο ορεινού Βάλτου. Όμως επικράτησε η άποψη ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει θετικά για τους Βαλτινούς και τον τόπο ένας δήμος, με ορισμένες προϋποθέσεις και φυσικά με απαραίτητη προϋπόθεση τη μετονομασία του Δήμου. 

  Με πρωτοβουλία Δημοτών έγινε συνάντηση στις 21/01/2012, με συμμετοχή μελών Δ.Σ. Συλλόγων της Αθήνας και αποφασίστηκε η δημιουργία Συντονιστικής Επιτροπής Πρωτοβουλίας, με σκοπό το συντονισμό των ενεργειών και της επικοινωνίας με τη Δημοτική αρχή.

  Στη συνέχεια η Σ.Ε. συνέταξε το πλαίσιο αναφοράς ενεργειών της, βάσει του οποίου ενήργησε ως εξής:

  Συνέταξε και απέστειλε επιστολή προς το Δήμαρχο και τους Δημοτικούς Συμβούλους, με την οποία ζητούσε να εισαχθεί σε συζήτηση στη συνεδρίαση του Δημ. Συμβουλίου το θέμα της μετονομασίας του Δήμου.

  Στις 20/08/2012 με αρ.πρωτ. 21734 κατατέθηκε αίτηση, με την οποία ζητήθηκε συνάντηση της συντ. επιτροπής με το Δήμαρχο κ. Κοιμήση. Δυστυχώς ο Δήμαρχός μας, ουδεμία απάντηση μας έδωσε και απαξίωσε να έχει οποιαδήποτε επικοινωνία μαζί μας, προς μεγάλη μας έκπληξη και απογοήτευση από την έλλειψη Δημοκρατικής ευαισθησίας και της υποχρέωσης που έχει, να απαντά στους Δημότες.

  Στις 28/04/2013 - επτά μήνες μετά δηλαδή-  συντάχθηκε ανοιχτή επιστολή προς τον κ. Δήμαρχο η οποία δημοσιεύθηκε στον Τοπικό Τύπο.

  Στις 2/07/2013 με αρ.πρωτ. 17021 κατατέθηκε αναφορά αίτηση,  που υπέγραψαν 833 συμπατριώτες μας δημότες & κάτοικοι, προς το Δημ. Συμβούλιο του Δήμου, με την οποία εζητείτο η μετονομασία του Δήμου, σύμφωνα με το νόμο 3463/2006 άρθρο 7.

  Το θέμα έπρεπε να είχε εισαχθεί με ευθύνη του προέδρου στο Δημ. Συμβούλιο, το οποίο όφειλε να είχε αποφανθεί εντός 30 ημερών,  σύμφωνα με το άρθρο 5 της υπουργικής απόφασης 16852 / 6-4-2011 (απόφαση που πηγάζει από το άρθρο 10 του Συντάγματος).

  Στις 5/12/2013 με αίτηση αρ. Πρωτ. 32624/5-12-2013 του κ. Μακρή (μέλους της συντ. επιτροπής) η οποία υπεβλήθη στο Δημαρχείο, ζητήθηκε να ενημερωθεί για την πορεία της αναφοράς αίτησης των 833 αιτούντων Δημοτών, που είχε υποβληθεί προ πενταμήνου (2/07/2013).

  Λόγω της απόλυτης σιωπής και της απαράδεκτης αδιαφορίας να λάβουμε απάντηση, καθώς και της συνειδητής παραβίασης της κείμενης νομοθεσίας, η Σ.Ε είχε τη δυνατότητα που παρέχει ο νόμος,  να προσφύγει - έχοντας έννομο συμφέρον - στην Εισαγγελία και να αιτήσει παραγγελία, υποχρεώνοντας τη Δημοτική Αρχή συμμορφούμενη να απαντήσει. Δεν το έπραξε όμως προκειμένου να μην πολώσει την κατάσταση.

  Έτσι αναγκασθήκαμε να προσφύγουμε με αίτησή μας - αναφορά στον Υπουργό Εσωτερικών (με αρ.πρωτ.:755/12-02-2014), κοινοποιώντας την σε βουλευτές – Δήμο - Τοπικό Τύπο.

  Εκτός των ανωτέρω, με μέριμνα της Σ.Ε. έχουν αποσταλεί εκατοντάδες ατομικές επιστολές συμπατριωτών μας προς τον Δήμαρχο και τα μέλη του Δημ. Συμβουλίου, με αίτημα τη μετονομασία του Δήμου.

  Η Σ.Ε. δύο μήνες πριν τις εκλογές (Μάιος 2014) αποφάσισε να διακόψει κάθε δραστηριότητα για το θέμα, ώστε να μείνει εκτός προεκλογικών αντιπαραθέσεων.

  Ολοκληρώνοντας την περιγραφή των ενεργειών της συντονιστικής επιτροπής, καθώς και τη σιγή ιχθύος που εισπράχθηκε,  διαπιστώνεται η έλλειψη δημοκρατικής και νόμιμης λειτουργίας της Δημοτικής  Αρχής, με κύρια ευθύνη του Δημάρχου κ. Κοιμήση, ο οποίος προέρχεται απο τη «Δημοκρατική παράταξη και θεωρείται από κάποιους Δήμαρχος υπόδειγμα». Επέλεξε την πάγια τακτική «μην απαντάς, θα βαρεθούν κάποια στιγμή και θα σταματήσουν».

  Αντί της οφειλόμενης απάντησης στο θέμα από τον κ. Δήμαρχο και τη δημοτική αρχή, το Σεπτέμβριο του 2014 στην εφημερίδα «ΜΑΪΣΤΡΟΣ» Αρ. Φύλλου 178, δημοσιεύθηκε άρθρο του πρώην Δημάρχου Αμφιλοχίας, συγγραφέα και ερευνητή της ιστορίας του τόπου  κ. Νίκου Τέλωνα, όπου στο ερώτημα του δημοσιογράφου «Δήμος Αμφιλοχίας ή Δήμος Βάλτου» εκφράζει την άποψή του με μακροσκελές κείμενο.

  Διαβάζοντας το κείμενο προσεκτικά, κρίνουμε ότι τα περιεχόμενα σ’αυτό στοιχεία, είναι σε αρκετά σημεία προκλητικά για τα μέλη της συντονιστικής επιτροπής, με περίσσεια υποκρισία και ιστορικά στοιχεία σκόρπια από τον Τρωϊκό πόλεμο έως σήμερα, τα οποία δεν έχουν τεκμηρίωση επιστημονική, με στόχο να πείσει τους αναγνώστες, ότι η ονομασία του Δήμου Αμφιλοχίας είναι η πλέον ορθή, αφού μετά από 2,5 χιλιάδες έτη στο 2010 ο Δήμος Αμφιλοχίας έλαβε – όπως αναφέρει -  τις διαστάσεις που είχε τότε η περιοχή της Αμφιλοχίας.

  Κρίνουμε λοιπόν αναγκαίο, να τοποθετηθούμε επί των απόψεων του κ. Τέλωνα αναφέροντας τα παρακάτω αναλυτικά.

  “Λανθασμένα αναφέρει ο κ. Τέλωνας περί κανονικότητας  της ονομασίας Δήμος Αμφιλοχίας, με ατεκμηρίωτο επιχείρημα και τελικό συμπέρασμα, ότι η «περιοχή της Αμφιλοχίας» υπερκάλυπτε την επαρχία Βάλτου εδαφικά, φτάνοντας στην Ήπειρο και στη Θεσσαλία”.

  Αυτονόητο είναι ότι την κανονικότητα στη σημερινή Δημοκρατική ευνομούμενη πολιτεία, την καθορίζουν οι κάτοικοι μέσω των αντιπροσώπων τους Δημ. Συμβούλων και η κείμενη νομοθεσία.

  Οι κάτοικοι ενός τόπου-περιοχής, αποφασίζουν και δίνουν το όνομα του τόπου με κριτήρια την ιστορία του τόπου,  τη θρησκεία, τον πολιτισμό τους, την κουλτούρα τους, τις παραδόσεις και τον περιβάλλοντα χώρο. Επιπλέον η εποχή που ο ηγεμόνας - βασιλιάς έδινε το όνομά του ή άλλο όνομα στην πόλη ή την περιοχή του, έχει παρέλθει.

  Ο κ. Τέλωνας λησμόνησε να αναφέρει ως πρώην Δήμαρχος, ότι στο αίτημα των Δημοτών και της επιτροπής τους, αρμόδιο να απαντήσει είναι το Δημ. Συμβούλιο, υποχρεωμένο από το νόμο. Η κανονικότητα θα ίσχυε αν τα Δημοτικά Συμβούλια των Δήμων Μενιδίου – Ινάχου ιδιαίτερα, είχαν λάβει απόφαση για την ονομασία του νέου Δήμου. Αν αυτό υπήρχε, δεν θα είχαν λόγους οι Δημότες – κάτοικοι να συλλέγουν υπογραφές και να ορίζουν συντονιστική επιτροπή διεκδικώντας τη μετονομασία του Δήμου.

  Ο κ. Τέλωνας, στο δημοσίευμα αναφέρεται «στο ανοσιούργημα του πετσοκόματος της Επαρχίας Βάλτου, λόγω της προσάρτησης του Δήμου Στράτου στο Αγρίνιο, «κολοβώνοντας» το Βάλτο, αλλά και την πέραν του Αχελώου Ακαρνανία». Σ’αυτό – αν και συμφωνούμε απόλυτα με την άποψή του - μας θεωρεί συνένοχους με τους καθ’ύλην αρμόδιους και υπεύθυνους, κάτι που στην πραγματικότητα δεν ισχύει, καθώς ενώ τα περισσότερα μέλη της επιτροπής, είμαστε μέλη των Δ.Σ. των πατριδοτοπικών συλλόγων και της  Ο.ΣΥ.ΒΑ., οι αιρετοί εκπρόσωποι και φίλοι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης του τόπου μας, την άποψή μας δεν την επιθυμούν και ουδείς μας κάλεσε να την εκφράσουμε.

  Θα ήταν ενδιαφέρον να μάθουμε, αν ο Δήμαρχός μας προέβαλε αντιρρήσεις, ή αν πρότεινε και διεκδίκησε να παραμείνει ο Δήμος Στράτου στη γεωγραφική ενότητα της επαρχίας Βάλτου και να συνενωθεί σε ένα Δήμο με τους άλλους τρεις, προκειμένου ο Βάλτος να γίνει ένας Δήμος. Στην περίπτωση βέβαια αυτή, θα ετίθετο το θέμα της ονομασίας, με πιθανή εκδοχή να υπήρχαν αντιρρήσεις για το όνομα Αμφιλοχία, αφού η Στράτος δεν ανήκε στην περιοχή της αρχαίας Αμφιλοχίας. Θα άλλαζε όμως και το εκλογικό σώμα στις Δημ. Εκλογές.

   Όμως για να μιλήσουμε ξεκάθαρα, οι συνενώσεις των Δήμων και οι νέες ονομασίες, καθορίζονται από τις σχέσεις και τις αλληλοεξαρτήσεις πολιτικών, Δημάρχων και Δημ. Συμβούλων προκειμένου να εξασφαλίσουν την εκλογή τους, καθώς και οικονομικών συμφερόντων.

  Μας εκπλήσσει βέβαια το γεγονός, ότι ο κ. Τέλωνας - υμνητής των αγωνιστών του Βάλτου και της ιστορίας του, μέσα από το βιβλίο του «ΟΙ ΠΡΟΜΑΧΟΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΒΑΛΤΙΝΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ¨21» - μας ψέγει που χρησιμοποιούμε τις εκφράσεις «ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΟΣ ΒΑΛΤΟΣ», «ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΒΑΛΤΟΣ», «ΤΑ ΤΗΣ ΛΑΜΠΡΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΒΑΛΤΟΥ» κ.λ.π. που τις χαρακτηρίζει σαν ΄΄λόγια που εκείνες τις ώρες που γράφονταν, φάνταζαν ως παραγωγή χαρτονομισμάτων χωρίς την απαιτούμενη ασφάλεια σε παρακαταθήκη χρυσού΄΄.  

  Θα παραθέσουμε λοιπόν κάποιες από τις φράσεις που κατέγραψε στις σελίδες του βιβλίου του και ας αναλογιστεί ο ίδιος, που για κάποιο μεγάλο χρονικό διάστημα διετέλεσε τοπικός άρχοντας, τι έκανε για όλα αυτά που επικρίνει εμάς τους απλούς πολίτες που αντιδρούμε σε μια αδικία.

  Προκειμένου να υποστηρίξει την κανονικότητα του ονόματος Αμφιλοχία, επέλεξε όπως φαίνεται να ξεχάσει την πρόσφατη ιστορία του Βάλτου, που όπως και ο ίδιος γράφει στο βιβλίο του, “συνετέλεσε τα μέγιστα στη δημιουργία του νεοσύστατου ελληνικού κράτους”.  Δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί ένας τόπος που έχει μια τόσο ένδοξη πρόσφατη ιστορία, θα πρέπει να ανατρέξει στο μακρινό παρελθόν για να αναζητήσει ονομασία. Το κάνουν αυτό σε τόπους και πόλεις με ονομασίες τουρκικές, αλβανικές, σέρβικες ή άλλης ξένης προέλευσης κ.λ.π.

  Δεν ήταν και δεν είναι στις προθέσεις μας να κάνουμε συγκρίσεις της αρχαίας ιστορίας της περιοχής μας με την πρόσφατη ένδοξη ιστορία του Βάλτου. Άποψή μας, και γι’αυτήν αγωνιζόμαστε είναι ότι δεν είναι δυνατόν να ανατρέχουμε στο μακρινό παρελθόν για ονομασία, έχοντας μια τόσο λαμπρή πρόσφατη ιστορία όπου συμμετείχαν οι άμεσοι πρόγονοί μας. Άλλωστε και ο κ. Τέλωνας φανταζόμαστε ότι δεν θα ήθελε να συμβεί αυτό με το οποίο κλείνει το βιβλίο του «ΟΙ ΠΡΟΜΑΧΟΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΒΑΛΤΙΝΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ¨21». «Και τώρα νοιώθουμε πως συντελέσαμε έστω και ελάχιστα, για να χτιστεί ένα απέριττο προσκυνητάρι, που θα θυμίζει το παρόν και την μαρτυρική παρουσία τούτης της ηρωϊκής γωνιάς, που μετά την προσφορά της στον υπέρ πάντων αγώνα “στερήθηκε και του επιούσιου άρτου”. Ένα προσκυνητάρι αφιερωμένο σε μνήμες και θυσίες και σκιές ιερές που δεν είχαν αλήθεια καμιά ανάγκη από τους δικούς μας επαίνους, αλλ’αντίθετα εμείς έχουμε ανάγκη από τη μνήμη τους, για ν’ανασταίνουμε πρότυπα να τα έχουμε δίπλα μας για τους δικούς μας αγώνες. Παρόμοιες ίσως νάχε σκέψεις κατά νου ο μεγάλος ποιητής, όταν σκαλίζοντας τα δικά του μάρμαρα, χάραζε πάνω τους με την απαράμιλλη πνευματική του σμίλη στίχο αξιομνημόνευτο, αφήνοντάς τον στους μεταγενέστερους παρακαταθήκη αιώνια “ΤΟΤΕ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΛΗΣΜΟΝΟΥΜΕ”»

  Αλήθεια γιατί αυτή η ηρωϊκή γωνιά, που μετά την προσφορά της στον υπέρ πάντων αγώνα “στερήθηκε και του επιούσιου άρτου” θα πρέπει να θαφτεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας;

  Διαβάζοντας όμως σειρά σειρά το μακροσκελές κείμενο του κ. Τέλωνα, αισθανόμαστε την ανάγκη να παραθέσουμε κάποια στοιχεία για την αρχαία ιστορία της περιοχής μας, καθώς θεωρούμε τις πηγές και τις εκτιμήσεις προσωπικές – αστήρικτες και μερικές ακατανόητες – πρόχειρες τελείως και αυθαίρετες.

   Σκοπός μας δεν είναι να εμπλακούμε σε μια αντιπαράθεση με ανθρώπους που ερευνούν την ιστορία του τόπου μας, αλλά να προσθέσουμε την ελάχιστη  γνώση  που αποκομίσαμε διαβάζοντας βιβλία χάρτες και εγκυκλοπαίδειες, προκειμένου οι αναγνώστες να έχουν και μια άλλη «ψαγμένη» πληροφόρηση.

  “Αναφέρεται στο δημοσίευμα, ότι τα όρια της περιοχής της Αρχαίας Αμφιλοχίας - που ίδρυσε ο Αμφίλοχος γιός του Αμφιάραου ή ο Αλκμαίων αδελφός του Αμφίλοχου στον Αμβρακικό κόλπο -  σύμφωνα με αναφορές ιστορικών-μελετητών-περιηγητών-χαρτογράφων Ελλήνων και ξένων, υπερκάλυπταν τα όρια της Επαρχίας Βάλτου και του σημερινού Δήμου Αμφιλοχίας και έφταναν μετά το Μακρυνόρος – τον Εμπεσό – Πατιόπουλο στην Ήπειρο – Κομπότι – Σκουληκαριά – Μεσόπυργο μέχρι τη Θεσσαλία”.

  Κυρίως γίνεται περιγραφή περιοχών, με χάρτες που κάνουν χρήση προσανατολισμού, συγκρίνοντας λανθασμένα με τη σημερινή πραγματικότητα, μετά από παρέλευση 2500 ετών.

  Η ιστορία ενός τόπου πριν 2,5 χιλ. χρόνια για να είναι πραγματική και αντικειμενική στα γεγονότα, θα πρέπει να έχει γραφεί από ιστορικό που έζησε τα γεγονότα της περιόδου εκείνης και να έχουν διασωθεί γραπτά κείμενα.

  Η πηγή που μπορούμε να δεχτούμε ως αξιόπιστη, είναι ο μέγας ιστορικός Θουκυδίδης, ο οποίος έζησε τα γεγονότα του Πελοποννησιακού πολέμου και περιγράφει ό,τι σχετίζεται με την περιοχή του Αμφιλοχικού Άργους.

  Μια άλλη πηγή είναι η αρχαιολογική σκαπάνη και τα ευρήματα, αξιολογημένα από ικανό Αρχαιολόγο με την επιστημονική τεκμηρίωση. Όλα τα υπόλοιπα εκτιμήσεις – συμπεράσματα με πιθανές εκδοχές με το ίσως – μπορεί – άρα κ.λ.π. και κύρια η περιγραφή περιοχών εδαφών, είναι πολύ πιθανό να οδηγούν σε πλάνη και λανθασμένα στοιχεία.

  “Επικαλείται το δημοσίευμα, τον καθηγητή Αρχαιολογίας κ. Ρωμαίο, που γράφει: «Ως Αμφιλοχία θεωρείται η έκταση που βρίσκεται εντός της νοητής γραμμής και η οποία άγεται από την Παληαυλή ανατολικά προς το Μακρυνόρος και από εκεί προς το Βορρά περικλείοντας τον κύριο όγκο του Μακρυνόρους και ‘ίσως’ ακόμη τον Εμπεσό και το Πατιόπουλο ως τα σύνορα με την Ήπειρο». Δε βγαίνει κανένα νόημα έχοντας το χάρτη μπροστά μας, τον οποίο γνωρίζουμε άριστα να διαβάζουμε. Από την Παληαυλή ανατολικά είναι το Αμπελάκι και στο βάθος ανατολικότερα είναι οι περιοχές Χαλκιοπούλων – Εμπεσού και όχι το Μακρυνόρος που είναι προς Βορρά – Βορειοανατολικά. Χρησιμοποιεί το "ΙΣΩΣ ΑΚΟΜΗ ΤΟΝ ΕΜΠΕΣΟ κλπ". Μπορεί όμως να μην έφτανε στον Εμπεσό και το Πατιόπουλο άρα και στην Ήπειρο”.

  Είναι σοβαρό επιχείρημα αυτό στο οποίο θα εδράσουμε σήμερα τα όρια της περιοχής Αμφιλοχίας; Είναι δυνατόν να εικάζουμε και να παίζει κανείς με την ιστορία ενός τόπου καθώς και να επιχειρεί συγκρίσεις με τα σημερινά δεδομένα, δημοσιεύοντάς τα στον τύπο;

  “Γράφει ακόμη ο κ. Τέλωνας ότι ο Στράβων -γεωγράφος της αρχαιότητας- ονοματίζει τους Αμφιλόχους ως Ηπειρώτες και τη χώρα τραχείαν και ορίζει τη χώρα της Αμφιλοχίας ως έναν από τους δυτικούς γείτονες που συνορεύουν με τους Θεσσαλούς”.

  Τι κατανοείτε αγαπητοί αναγνώστες συμπερασματικά με το κείμενο αυτό; Ότι οι τότε Αμφίλοχοι κάτοικοι στην Ήπειρο (αλλά ποιά Ήπειρο, τη σημερινή ή την τότε και ποιά η τότε Ήπειρος αν λεγόταν Ήπειρος) ήταν γείτονες με τους Θεσσαλούς στα δυτικά της Θεσσαλίας. Το συμπέρασμα ποιό είναι για τον αναγνώστη; Ότι η περιοχή της Αμφιλοχίας έφτανε μέχρι την Καρδίτσα.

  “Επικαλείται επίσης στο δημοσίευμα τον Ακαρνάνα σύγχρονο ιστορικό κ. Φερεντίνο που γράφει ότι τα όρια άρχιζαν από τας Κρήνας (Παληαυλή) και έφταναν μέχρι το Μενίδι (τα όρια δεν είναι σαφώς γνωστά) και από τον Αμβρακικό μέχρι τον Εμπεσό. Τι εννοεί ο ιστορικός όταν γράφει ότι τα όρια δεν είναι σαφώς γνωστά; Επιτρέπεται η ασάφεια στα όρια; Τέτοια στοιχεία δεν θεωρούνται αξιόπιστα, αφού εδώ δε λέμε παραμύθια ή μυθολογία”.

  Δεν αναφέρεται στο κείμενο καμία ανασκαφή στον Εμπεσό ή αλλού σε άλλη περιοχή με ύπαρξη αρχαιοτήτων. Υπάρχουν όμως στον Εμπεσό στη θέση ‘’Ελληνικούλι’’ αρχαία θεμέλια και τάφοι με ίχνη αρχαίας Ακρόπολης που βρέθηκαν από τον HEUZEY. Τα κατάλοιπα οχύρωσης που ανήκουν σε κάποια ΑΤΑΥΤΙΣΤΗ μέχρι τώρα αρχαία πόλη, καταλαμβάνουν την κορυφή ενός κωνικού λόφου νότια του χωριού. Επιγραφές 2^ου π.χ. έχουν βρεθεί εντοιχισμένες στο Ναΰδριο του Αγ. Γεωργίου.

  “Μια άλλη πηγή που αναφέρεται στο δημοσίευμα, είναι το βιβλίο του κ. Καραδήμα, που γράφει: ορεινοί Αμφίλοχοι – τόπος κατοικίας ποιός είναι; Ακόμη αναφέρει «Μένουν όμως και οι Αγραίοι κάτοικοι περιοχής Αγράφων στα δυτικά της Αμφιλοχίας που θα μπορούσαν να απειλήσουν το ίδιο το Αμφιλοχικό Άργος». Από τις περιγραφές των ορίων η περιοχή της Αμφιλοχίας κατείχε όλο το Μακρυνόρος μέχρι το Κομπότι. Δυτικά των ορίων αυτών της Αμφιλοχίας με τις περιγραφές του κειμένου υπήρχε μόνο ο Αμβρακικός κόλπος”.

  “Αναφέρεται επίσης  στο δημοσίευμα, ότι ο κ. Φερεντίνος εκτίμησε ότι κακώς ο Καρβασαράς, έλαβε το όνομα Αμφιλοχία, ενώ θα έπρεπε να ονομάζεται Λιμναία ή Ηράκλεια”.

  Τι όνομα θα ελάμβανε το 1998 ή το 2010 ο Καποδιστριακός και ο Καλλικρατικός Δήμος αντίστοιχα; Θα ονομαζόταν δήμος Λιμναίας ή δήμος Βάλτου;

  Επειδή όμως τα αστεία και τα υποθετικά σενάρια και οι αναλύσεις, είναι χρήσιμα για να περνάμε την ώρα μας και να γεμίζουμε σελίδες βιβλίων, όμως δεν προσδίδουν γνώση και πληροφόρηση στους αναγνώστες, καιρός είναι να σοβαρευτούμε λίγο και να πούμε κι εμείς οι “αδαείς” την άποψή μας, με λίγα λόγια που δεν είναι δικά μας, αλλά του Θουκυδίδη, ο οποίος είναι η μόνη αξιόπιστη πηγή, αφού καμία ανασκαφή δεν έχει γίνει σε Αρχαιολογικούς χώρους στο Βάλτο, που να συνδέονται τα ευρήματά τους με το Αμφιλοχικό Άργος.

  Από την περιγραφή του Θουκυδίδη, των γεγονότων και των συγκρούσεων στην περιοχή, κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου, μεταξύ των συμμάχων Αμφιλόχων, Ακαρνάνων, Αθηναίων από τη μια πλευρά  και Λακεδαιμονίων, Αμβρακιωτών από την άλλη, η χώρα των Αμφιλόχων είχε πρωτεύουσα το Αμφιλοχικό Άργος, που επικοινωνούσε με τη θάλασσα. Βορειοδυτικά 3 χλμ ήταν η οχυρά πόλις Όλπαι σε λόφο του σημερινού Αγριλοβούνι μεταξύ Μπούκας και Αράπη. Νοτιοδυτικά του Άργους ήταν η άλλη οχυρωμένη πόλις οι Κρήναι 2 χλμ από το Άργος, στο σημερινό λόφο της Παληαυλής πριν τον όρμο Αλμυρού. Οι  Όλπαι προστάτευαν το Άργος από Βορρά και οι Κρήναι από Νότο. Τα δύο φρούρια οχυρά ήλεγχαν τη θάλασσα και απήχαν μεταξύ τους 3 μίλια. Η Μπούκα δεν υπήρχε τότε και στη θέση της ήταν θάλασσα. Τα όρια της περιοχής της Αμφιλοχίας δεν είναι γνωστά, υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις και δεν είναι ορθό να τα οριοθετήσουμε με εικασίες και περιγραφές επιστημονικά αστήρικτες. Λογικά κάλυπτε τη λεκάνη από Σαρδίνια έως τις Κρήνες Νότια - προς Βορρά μέχρι τις παρυφές του Μακρυνόρους – Ανατολικά τους γύρω λόφους και Δυτικά τον Αμβρακικό κόλπο. Τα δύο οχυρωμένα φρούρια οι Όλπαι ΒΔ του Αμφιλοχικού Άργους στο σημερινό Αγριλοβούνι και οι Κρήναι ΝΔ στο λόφο της Παληαυλής προφύλασαν το Άργος και τη χώρα και είχαν τον έλεγχο της μεταξύ τους θαλάσσιας περιοχής 3 ναυτικών μιλίων.

  Είναι γνωστή η θέση της πρωτεύουσας του Αμφιλοχικού Άργους με ορατά τείχη και τις άνω σειρές Αρχαίου θεάτρου κοντά στο λόφο οικισμού Καινούργιο - Καψαλοχώρι Αμπελακίου μεταξύ Κάμπου και Λουτρού κοντά στο χείμαρρο Μποτόκο. Υπήρχε τότε οπτική επαφή από τις Όλπες και τις Κρήνες, του Άργους και της γύρω περιοχής που υπήρχαν αγροτικοί οικισμοί.

  Η πρωτεύουσα με τείχη, θα έδινε ασφάλεια και θα προστάτευε από επιδρομές λαών εχθρικών. Αναφέρει ο Θουκυδίδης ότι το θέρος του 430 π.χ. οι Αμβρακιώται βοηθούμενοι από Χάονες και άλλους βαρβάρους εισέβαλλαν στην Αμφιλοχία και προελάσαντες μέχρι του Άργους έγιναν κύριοι της υπαίθρου χώρας. Μη δυνηθέντες όμως να καταλάβουν την πόλιν, επέστρεψαν στην πατρίδα των.

  Υπήρχε επικοινωνία με την Ακαρνανική πόλη Λιμναία που υπήρχε 2 χλμ νότια της σημερινής Αμφιλοχίας και της αρχαίας Ακρόπολης με διατηρημένα εμφανή τείχη. Η Λιμναία κοντά στη λίμνη Αμβρακία αναφέρεται σε κείμενο του Θουκυδίδη στα γεγονότα του Πελοποννησιακού πολέμου.

  Στο δημοσίευμα του κ. Τέλωνα – άγνωστο γιατί - δεν υπάρχει αναφορά στο γειτονικό λαό της περιοχής της Αμφιλοχίας, τους Αγραίους (άγρα-αγρεύω = κυνηγώ) – λαό τραχύ και φιλοπόλεμο που ζούσε από το κυνήγι. Οι Αγραίοι – Δωρικό φύλο, κάτοικοι της Αγραίας χώρας – είχαν βασιλεία και αναφέρει γι’αυτούς ο Θουκυδίδης τα εξής, που καθορίζουν και τα όρια της περιοχής της Αμφιλοχίας: «οι μεν ούν μετ’ Ευρυλόχου πελοπονήσσιοι ως ήσθοντο και απέβησαν της Αγραίων – ουκέτι Ακαρνανίας φιλίας δε σφίσι. Λαβόμενοι δε του Θυάμου Όρους ο εστίν Αγραϊκόν, εχώρουν δε αυτού και κατέβησαν εις την Αργείαν νυκτός ήδη». Κατά τον Θουκυδίδη το όρος Θύαμον (σημερινός Πεταλάς), ήταν στη χώρα των Αγραίων. Οι Αγραίοι λόγω του δημογραφικού προβλήματος που υπήρξε με την αύξηση του πληθυσμού, από την περιοχή της Ευρυτανίας – ανατολικά του Αχελώου – πέρασαν και εγκαταστάθηκαν  στις περιοχές δυτικά του Αχελώου, αφού κατέστρεψαν τις εκεί πόλεις και ίδρυσαν νέες. Άρα κατά μήκος δυτικά του Αχελώου από τον άνω ρου αυτού μέχρι τα όρια της Στράτου κατοικούν Αγραίοι και όχι Αμφίλοχοι. Από τον Θουκυδίδη πάλι σε κείμενό του, περιγράφεται ότι η Αγραΐς ήτο όμορος χώρα προς την Αμπρακία. Δηλαδή η Αγραΐς κατείχε τον σημερινό ορεινό Βάλτο, δηλαδή από το Μακρυνόρος μέχρι τον Αχελώο. «Τους δ’αμβρακιώτες έκτειναν και ήν πολλή έρις και άγνοια, είτε αμπρακιώτης τις εστίν είτε Πελοπονήσιος και εις διακοσίους μεν τινάς απέκτειναν αυτών. Οι δ’άλλοι διέφυγον εις την Αγραΐδα, όμορον ούσαν και Σαλύνθιος αυτούς ο βασιλεύς των Αγραίων, φίλος ών υπεδέξατο».

  “Ακόμη στο δημοσίευμα γίνεται αναφορά σε εισήγηση του φίλου κ. Χούτα, στην οποία υπάρχουν όροι, περιγράφοντας περιοχές, όπως κυρίως παραθαλλάσια Αμφιλοχία και ορεινή Αμφιλοχία, συσχετίζοντας αντίστοιχα με τις σημερινές Βάλτος και ορεινός Βάλτος”.

  Η περιοχή της Aμφιλοχίας ήταν παραθαλλάσια δυτικά και ορεινή Αμφιλοχία δεν υφίσταται. Επίσης ο αυτοσχέδιος χάρτης – σκαρίφημα του κ. Χούτα, έχει χαθεί στα τοπωνύμια σημαντικά. Το Θύαμον όρος είναι ο Πεταλάς, το Θύαμον όρος στο χάρτη - σκαρίφημα του κ. Χούτα είναι τα Όρη Βάλτου. Οι Κρήναι δεν είναι στην Κεχρινιά, αλλά στην Παληαυλή, πάνω από τη θάλασσα, όρμος Αλμυρού νότια της Μπούκας.

  Αξιοσημείωτη μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την απουσία από το δημοσίευμα, των αποτελεσμάτων της εξαιρετικής ημερίδας της ΕΒΕ στις 29-6-2008 στο ξενοδοχείο “ΑΜΒΡΑΚΙΑ” της Αμφιλοχίας, όπου η προιστ. της ΛΣΤ΄ΕΠΚΑ Αρχαιολόγος κ. Σταυροπούλου - Γάτση, είπε ότι σύμφωνα με τα ευρήματα, η περιοχή του Βάλτου κατοικούνταν από τα συγγενή προς τους Αιτωλούς φύλα των Αγραίων και των Αμφιλόχων, ενώ τα παλαιότερα ίχνη ανθρώπινης ύπαρξης στην περιοχή ανάγονται στην παλαιολιθική περίοδο 100.000 – 40.000 π.χ. Στην ανάλυσή της δε, η αρχαιολόγος κ. Κατερίνα Λεονταρίτη είπε τα παρακάτω: "Η περιοχή του ορεινού Βάλτου κατοικούνταν κατά την Αρχαιότητα από τους Αγραίους. Κατά το 2^ο μισό του 5^ου αιώνα π.χ. -κατά τον Θουκιδίδη- στο έθνος των Αγραίων βασιλιάς ήταν ο Σαλίνθιος, ενώ τα όριά του ήταν μέχρι την Στράτο και την Αμφιλοχία. Κατά μήκος των  δύο ορεινών όγκων του Μακρυνόρους και του Βάλτου, που τα διασχίζει η κοιλάδα του Ινάχου, κυριαρχούσαν διάσπαρτες πόλεις σε στρατηγικά σημεία. Στο Μακρυνόρος στην Καστριώτισα, στην Φλωριάδα, στο Θεριακήσι, στο Λιαποχώρι, στον Αγ. Ιωάννη Σαρδινίνων και στη Βαρετάδα. Στην κοιλάδα του Ινάχου το Πατιόπουλο, ο Εμπεσός, το Χαλκιόπουλο, η Αρωνιάδα, το Μαρανέλι και η Μακριάδα, ενώ δύο ακόμα πόλεις βρίσκονταν στα σημεία που ενώνονταν η κοιλάδα του Ινάχου με τον Αχελώο, όπου είναι η Πετρώνα και η Αλευράδα. Κατά μήκος της δεξιάς όχθης του Αχελώου, συναντάμε μια σειρά οχυρωμένων θέσεων όπως Βρουβιανά, Μπλέτσι, Σακαρέτσι, και Παλιόκαστρο Τρικλίνου, που αποτελούσαν οχυρά ελέγχου του μέσου ρου του ποταμού. Η στρατηγική σημασία της χώρας των Αγραίων ήταν τεράστια από εμπορικής αλλά και στρατιωτικής άποψης καθώς ήλεγχαν όλα τα περάσματα από βορά προς Νότο και από Δύση προς ανατολή. Η κ. Λεονταρίτη παρουσίασε το χάρτη με τις πόλεις όπως ήταν σύμφωνα με τα ευρήματα, που είναι μεν λίγα, όπως ανέφερε, αλλά χαρακτηριστικά για να έχουμε μια τεκμηριωμένη άποψη".

  Ο κ. Τέλωνας εύχεται να γίνει στο μέλλον ανασκαφή στο Αμφιλοχικό Άργος και σε άλλες περιοχές. Ποιος όμως θα το πράξει αν η Δημοτική αρχή συνεχίσει να αδιαφορεί; Ένα μικρό τμήμα έχει απαλλοτριωθεί το 2002. Ο χώρος πάνω από το νεκροταφείο και το θέατρο είναι σε ιδιοκτησίες. Η σημερινή Αμφιλοχία με το Δήμο όφειλε μετά τη μεταπολίτευση και κυρίως τη δεκαετία του 1980 που υπήρχαν χρήματα να έχει πάρει πρωτοβουλίες γι’αυτό. Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε το πάθος και το ενδιαφέρον του κ. Τέλωνα και τον τεράστιο χρόνο και κόπο για την ιστορία του τόπου μας και την καταγραφή ιστορικών στοιχείων. Είχε όμως τη δυνατότητα ως δήμαρχος Αμφιλοχίας 8 έτη με υπουργούς στην κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και με χρήματα που υπήρχαν, να πάρει πρωτοβουλία και να κινητοποιήσει τους συλλόγους, που τότε ήταν σε ακμή κάνοντας συνέδρια στην Αμφιλοχία, ώστε να γίνουν απαλλοτριώσεις και το Άργος να ανασκαφεί.

  Κάνοντας όμως και την αυτοκριτική μας, έχουμε κι εμείς - ως εκπρόσωποι των συλλόγων και της Ομοσπονδίας Συλλόγων Βάλτου – ευθύνη, γιατί δεν απαιτήσαμε από την πολιτεία και τον δήμο Αμφιλοχίας τα παραπάνω. Ελπίζαμε ότι ο κ. Κοιμήσης είχε τη δυνατότητα, αλλά μείναμε με την ελπίδα.

  Η σημερινή Αμφιλοχία έλαβε το όνομά της το 1907 λόγω γειτνίασης με το Αμφιλοχικό Άργος, χωρίς να έχει στο μακρινό παρελθόν ουδεμία σχέση με αυτό. Πριν ονομαζόταν Καρβασαράς. Κατοικήθηκε από Αμβρακιώτες κατοίκους της Αμβρακιάς, χωριού στις παρυφές του Πλατού μετά την καταστροφή του από τον Αλή Πασά. Ελευθερώθηκε το 1829. Το 1836 στη Διοικητική διαίρεση του Κράτους, ήταν με το Αμφιλοχικό Άργος πρωτεύουσα του Δήμου Αμβρακιάς στην υποδιοίκηση του Βάλτου, όπως φαίνεται στην Εφημερίδα Της Κυβερνήσεως (φύλλο 80/1836). Το 1847 αποτέλεσε κοινότητα. Το 1912 ήταν κοινότητα. Το 1946 έγινε Δήμος με πρώτο Δήμαρχο τον Σπύρο Καμπάνα. Η Αμφιλοχία αναπτύχθηκε γρήγορα σε πληθυσμό και έγινε Διοικητικό – Οικονομικό Κέντρο του Βάλτου. Ως πρωτεύουσα μόνη πόλη του Βάλτου, οφείλει την ανάπτυξή της στα χωριά του Βάλτου και στους Βαλτινούς που συνέρρεαν σ’αυτή για τις καθημερινές τους ανάγκες, αφήνοντας το μικρό οβολό τους στην Αμφιλοχία ή στον Καρβασαρά όπως μέχρι πρότινος έλεγαν. Αγαπάμε κι εμείς την Αμφιλοχία, την όμορφη πόλη του Αμβρακικού και του Βάλτου. Όμως η Αμφιλοχία, πρέπει να βλέπει γύρω της και να δίνει ανάλογη προσοχή και σεβασμό στα χωριά. Δεν εννοούμε βέβαια τους κατοίκους της, αλλά αυτούς που τη διοικούν, αλλά την έχουν αγκαλιάσει τόσο σφικτά που κινδυνεύει από ασφυξία. Τα πάντα στη ζωή φθείρονται και φθίνουν.

  Δεν θα προσθέσουμε τίποτε άλλο για την περιοχή της Αμφιλοχίας και την αγωνιώδη προσπάθεια μετά δυόμισυ χιλιάδες χρόνια, να ταυτιστεί με τα όρια του Βάλτου και του σημερινού Δήμου Αμφιλοχίας.

  Ο Βάλτος είναι γνωστός σε όλους μας, κυρίως για τη δράση των κλεφτών πριν και κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821. Αποτέλεσε ιδιαίτερο αρματολίκι, καταφύγιο και ορμητήριο τμημάτων κλεφταρματωλών, με ονομαστούς αρχηγούς όπως: Τρομπούκης, Τσεκούρας, Μπουκουβάλας, Μηλιώνης, Σταθάς Ζαρονίκος, Κοντογιάννης, Καραχρήστος, Ίσκος, Στράτος, Ράγκος, Μοσχοβίτης, Γυφτάκης, Καλέμης, Τασούλας, Καραούλης, Σκυλοδήμος, Βαλτινός, Θώμος, Κατσαντώνης, Χασιώτης, Λεπενιώτης, Γκαναβίας κ.α. Εξήντα δημοτικά τραγούδια υμνούν τα κατορθώματά τους.

  Οι Τούρκοι δεν κατάφεραν να εδραιώσουν μόνιμη παραμονή στο Βάλτο. Βαλτινοί αγωνιστές έδρασαν και εκτός του Βάλτου, στην Ήπειρο, τη Θεσσαλία,τη Μακεδονία τη Χαλκίδα και μέχρι τον Ελλήσποντο με τον καπετάν Γιάννη Σταθά (το Μαύρο Καπετάνιο όπως τον αποκαλούσαν). Βάλτος λεγόταν το καράβι που επέβαινε ο Σταθάς , επικεφαλής στόλου με 70 πλοία κατατροπώνοντας τα τουρκικά καράβια στο Αιγαίο και καθιερώνοντας τη δική του γαλανόλευκη σημαία με το σταυρό σαν την πρώτη σημαία του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους. Ο Ίσκος γράφει στον Καποδίστρια ανησυχώντας αν ο Βάλτος θα περιληφθεί στο νέο κράτος λόγω των φημών ότι θα εθυσιάζετο η Στερεά για ένα πριγκηπάτο στην Πελοπόννησο. Η προσφορά τους τεράστια στον αγώνα για την Ελευθερία της πατρίδος και του Βάλτου ειδικότερα. Για μας του νεοέλληνες Βαλτινούς, ελάχιστος φόρος τιμής, πέραν των παρελάσεων, των μεγάλων λόγων και μερικών προτομών, είναι να συνδέσουμε το χώρο των αγώνων τους το Βάλτο με την απόδοση της ονομασίας Βάλτος στον νέο Δήμο που κατέχει το μεγαλύτερο κομμάτι της επαρχίας Βάλτου, αφού ο Δήμος Στράτου προσαρτήθηκε στο Δήμο Αγρινίου. Παραδείγματα παρόμοια σε όλη την Ελλάδα όπως Δήμος Σκουφά, Δήμος Καραϊσκάκη κ.α.

  Το Ελληνικό κράτος οφείλει τη δημιουργία του και την υπόστασή του στην επανάσταση του 21 και ο Βάλτος στους αγωνιστές Βαλτινούς. Το Ελληνοχριστιανικό έθνος διατηρήθηκε χάρη στις θυσίες των αγωνιστών του 21.

  Αφιερώνουμε ως εθελοντές στους συλλόγους μας πολύ χρόνο και θέλουμε η γενέτειρά μας να έχει προκοπή γιατί αγαπάμε τον τόπο μας. Θέλουμε να αναδειχθούν οι αρχαιολογικοί χώροι που υπάρχουν ερημωμένοι και ο πολιτισμός που συνυπάρχει. Ταυτιζόμαστε απόλυτα με  αυτό που τονίζει ο μεγάλος αρχαιολόγος μας Μανώλης Ανδρόνικος, σε συνέντευξή του στην εφημ. ΤΟ ΒΗΜΑ (9-11-1986 ): "Πως θα φτιάξεις μια καλύτερη ζωή, χωρίς αγάπη για τα πράγματα που σε περιτριγυρίζουν, χωρίς ενδιαφέρον για την κληρονομιά των ανθρώπων, που έζησαν στα ίδια χώματα πριν από σένα;"

   Δεν μπορούμε όμως να κάνουμε σύγκριση μεταξύ της ιστορίας του Βάλτου, πριν και στη διάρκεια της επανάστασης που μας εδόθη πατρίδα ελεύθερη, μετά τα 400 χρόνια σκλαβιάς, με την περιοχή της Αμφιλοχίας και των Αγραίων που είναι στο μακρινό παρελθόν. Είμαστε κομμάτι του Βάλτου. Οι γονείς μας και οι γονείς των γονιών μας γεννήθηκαν σ’αυτό τον τόπο. Οι προπάπποι μας ήταν τα παλληκάρια των κλεφτών και των αρματωλών που δόξασαν το Βάλτο. Γι’αυτό αγωνιζόμαστε, διεκδικούμε και θέλουμε το όνομα ΒΑΛΤΟΣ να υπάρχει σαν παντοτινός φόρος τιμής στο αίμα των Βαλτινών αγωνιστών.

Τελειώνοντας ενημερώνουμε τη νέα δημοτική αρχή ότι οι υπογραφές των 833 δημοτών δεν παίρνονται πίσω. Θα επιμείνουμε στο δίκαιο αίτημά μας, προκειμένου το Δημοτικό συμβούλιο να αποφανθεί θετικά, για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας.  

Πιστεύουμε πως:"και το να επιχειρεί κανείς τα καλά - όπως λέει ο Πλάτων – είναι και αυτό καλό», και ότι κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος

Η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Γκαναβία Ντίνα  Τηλ: 6943842536		Κάππας Επαμεινώντας Τηλ: 6943893159
Μακρής Νικηφόρος Τηλ: 6992517219		Μασκλαβάνος Δημήτρης Τηλ: 6977563093
Πατσαούρας Βασίλης Τηλ: 6972037949		Σαλαούνης Χρήστος Τηλ: 6932694709
Τρίμπος Στάθης Τηλ: 6976995541		Τσιούνης Ευάγγελος Τηλ: 6977911144