Σάββατο 26 Μαρτίου 2016

ΔΗΜΟΣ ΒΑΛΤΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΗΜΟΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΑΣ Ένα ατόπημα που πρέπει να διορθωθεί

ΔΗΜΟΣ  ΒΑΛΤΟΥ  ΚΑΙ  ΟΧΙ  ΔΗΜΟΣ  ΑΜΦΙΛΟΧΙΑΣ
Ένα  ατόπημα  που πρέπει  να  διορθωθεί
  Στην τοπική εφημερίδα "Μαΐστρος", αρ. φύλλου 207/3-12-15, ο πρώην δήμαρχος Αμφιλοχίας κ. Ν. Τέλωνας συνεχίζει με νέο δημοσίευμα δια του οποίου απευθύνεται μεν στη Συντονιστική Επιτροπή (Σ.Ε.), όμως εμείς πληροφορηθήκαμε για το περιεχόμενο μετά τη δημοσίευσή του στην εν λόγω τοπική εφημερίδα. Εδώ φαίνεται ότι ο κ. Τέλωνας ανέλαβε να δικαιολογήσει εκείνους που ευθύνονται για το ατόπημα σχετικά με την ονομασία του δήμου, αλλά και για το διαμελισμό του Βάλτου.
  Φυσικά και δεν απαντάμε, δεν έχουμε πρόθεση αλλά ούτε και λόγους να αντικρούσουμε  όσα αναφέρει ο κ. Τέλωνας στα δημοσιεύματά του και ιδιαίτερα στο πρώτο δημοσίευμα (11-9-2014), εκεί όπου συγκαλυμμένα, με  λογοκρισία, περιφρόνηση, ειρωνεία  και σαρκασμό, αφήνει αιχμές και υπονοούμενα  επιδιώκοντας  να μας απαξιώσει ως Σ.Ε. επειδή αμφισβητούμε την απόλυτη επικυριαρχία τους... Και παράλληλα  κάνοντας  επίδειξη γνώσεων ερευνητή και με ύφος ειδήμονα αποφαίνεται για την κανονικότητα της ονομασίας του δήμου. Εμείς δεν είμαστε ιστορικοί και αρχαιολόγοι, ούτε ερευνητές και δεν θα αναλωθούμε ερευνώντας ποιος ήταν ο "νονός" του Αμφιλοχικού  Άργους και του Ινάχου ποταμού πριν από χιλιάδες χρόνια. Καθένας με τις δικές του ιστορικές προσεγγίσεις μπορεί να πλάθει τους δικούς του μύθους.  Αφήνουμε τον κ. Τέλωνα στις δικές του ιστορικές «ακροβασίες» και   ερευνητικές  αντιφάσεις.  Εξάλλου το αίτημα για την μετονομασία του Δήμου υπεβλήθη στο Δημοτικό Συμβούλιο και όχι στον κ. Τέλωνα, ο οποίος παρεμπιπτόντως - αν και πρώην δήμαρχος - δεν σχολιάζει σε κανένα από τα δημοσιεύματά του, την περιφρόνηση της Δημοτικής Αρχής στους 833 συμπατριώτες μας, που νόμιμα με γραπτό αίτημά τους από τον Ιούλιο του 2013 ζητούν τη μετονομασία του Δήμου.
  Βεβαίως, στο προηγούμενο ενημερωτικό μας δημοσίευμα και με αφορμή το δημοσίευμα τότε (11-9-2014) του κ. Τέλωνα, αναφερθήκαμε σε ορισμένα από εκείνα που περιγράφει ο ιστορικός Θουκυδίδης και κάποιοι άλλοι σύγχρονοι ιστορικοί και αρχαιολόγοι σε ό,τι αφορά τα όρια της χώρας των Αμφιλόχων και της χώρας των Αγραίων, στοιχεία τα όποια βρίσκονται στη διάθεση του καθενός. Πάντως, γεγονός είναι ότι υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις και μεταξύ των σύγχρονων ερευνητών, αρχαιολόγων και ιστορικών, και αυτό είναι λογικό αφού δεν έχουν γίνει ανασκαφές για να υπάρξουν αρχαιολογικά ευρήματα με αξιόπιστες επιγραφικές ανακαλύψεις, με αποτέλεσμα να γίνονται μόνο εκτιμήσεις - εικασίες.  Ωστόσο, οι συζητήσεις αυτές και η αντιπαράθεση  στοιχείων θα είχαν νόημα αν γίνονταν προτού ψηφιστεί ο "Καλλικρατικός" νόμος. Εφόσον δηλαδή δημοκρατικά είχε ακολουθηθεί κατ' αντιστοιχία η διαδικασία σύστασης δήμων και κοινοτήτων που προβλέπεται στα άρθρα 3 και 6 του Ν.3463/2006.
  Όμως, εκείνο που είναι σημαντικό και πρέπει να τονιστεί είναι ότι εμείς ως Σ.Ε. στις επιστολές μας, όπου αναφέρουμε τη λέξη Αμφιλοχία, δεν εννοούμε την αρχαία Αμφιλοχία, εκεί που μας οδηγεί ο κ. Τέλωνας και οι άλλοι τοπικοί ερευνητές, προκειμένου "να τα μπαλώσουν", να δικαιολογήσουν εκείνους που αποφασίζουν αυταρχικά για τον τόπο μας… Εμείς αναφερόμαστε στην κωμόπολη Αμφιλοχία, την πρώην πρωτεύουσα της επαρχίας Βάλτου, δηλαδή στον "Καρβασαρά" που άρχισε  "εκ του μηδενός" να αναπτύσσεται και να εξελίσσεται σε κωμόπολη  χάριν αυτού του εξαρτημένου  για 150 χρόνια - μετά την επανάσταση του '21 - εξαθλιωμένου λαού του Βάλτου, "αυτής της ηρωικής γωνιάς που μετά την προσφορά της στον υπέρ πάντων στερήθηκε και του επιούσιου άρτου". Εκεί όπου κάποιοι "από θέση ισχύος" έκαναν τα πάντα, έτσι ώστε οι περιοχές αυτές και ιδιαίτερα οι περιοχές του ορεινού Βάλτου να μένουν στην υπανάπτυξη, την εξαθλίωση, την αμορφωσιά και την κακομοιριά, γιατί θεωρούσαν ότι έτσι εξυπηρετούνταν τα "ζωτικής σημασίας" οικονομικά συμφέροντα των εμπόρων.  Εννοούμε τον οικισμό του Καρβασαρά που στις αρχές του 20ου αιώνα (ΦΕΚ 288/21-11-1908) μετονομάζεται σε Αμφιλοχία, προφανώς από το όνομα της   περιοχής της αρχαίας Αμφιλοχίας, που τη συναντάμε στην περιγραφή του  ιστορικού Θουκυδίδη για τα γεγονότα και τις συγκρούσεις κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου, την οποία  ξετρυπώνουν από το “χρονοντούλαπο της ιστορίας”, μετά από δύο χιλιάδες χρόνια και η οποία αντικαθιστά την κακόηχη τουρκικής προέλευσης λέξη "Καραβάν Σαράι", ονομασία που είχε μέχρι τότε ο αναπτυσσόμενος οικισμός∙  αυτή  ενδεχομένως δεν ταίριαζε στα Καφεσαντάν (cafe chantant) εκείνης της εποχής,  όπου σύχναζαν τότε οι νέοι και οι νεόπλουτοι έμποροι, και δεν δικαιολογεί την αλλαγή ονομασίας της ευρύτερης περιοχής του Βάλτου, κάτι που ισχυρίζονται οι εν λόγω "ερευνητές".   Σ΄ αυτήν την Αμφιλοχία αναφερόμαστε, εκεί που οι πατεράδες και οι παππούδες μας αντιμετωπίστηκαν σαν  “αυτόχθονες δουλοπάροικοι” από εκείνους που βρίσκονταν σε πλεονεκτική θέση και φαίνεται ότι κάποιοι κάτι τέτοιο επιδιώκουν και σήμερα.
  Είναι λοιπόν  λογικό όλα αυτά να μας δημιουργούν σκέψεις και συνειρμούς που μας οδηγούν σ' εκείνα τα σκληρά μεταπολεμικά "Πέτρινα χρόνια", στις δεκαετίες του πενήντα και του εξήντα. Μνήμες από ιστορίες και περιστατικά που μας έχουν διηγηθεί οι γονείς μας ή τα έχουμε ζήσει κι εμείς τότε ως παιδιά. Κάποιοι μεγαλύτεροι έχουν πικρές εμπειρίες, τις ξαναθυμούνται και τις διηγούνται σήμερα στα καφενεία, στα σπίτια, στις παρέες, στα παιδιά τους για να μαθαίνουν οι μικροί και να ξαναθυμούνται οι μεγαλύτεροι. Μία από αυτές είναι και από τη γνωστή ζωοπανήγυρη του φθινοπώρου κάθε χρόνο στην Αμφιλοχία.  Οδοιπορία ωρών ή ακόμη και ημερών, με παρέες συγγενών και συγχωριανών…  ζαλικωμένες οι μανάδες  και οι μεγαλύτερες αδελφές μας με κτηνοτροφικά ή άλλα προϊόντα, ζώα, καρύδια, βούτυρο, τυρί, μαλλί, υφαντά, τα όποια έπρεπε να πουληθούν και να εισπραχθούν λίγα χρήματα για να αγοραστούν τα απαραίτητα ψώνια της χρονιάς για όλη την οικογένεια:  η πλάκα με το κοντύλι, το αναγνωστικό, λίγα φτηνά βαμβακερά υφάσματα και λαστιχένια παπούτσια για ένα χρόνο που τα φορούσαμε μόνο τις Κυριακές και τις μεγάλες γιορτές γιατί δε θ’ άντεχαν μέχρι τον επόμενο Σεπτέμβριο. Κατασκήνωναν, όπως λένε, εκεί έξω στις ελιές ή στις βελανιδιές και περίμεναν τους εμπόρους, αλλά οι έμποροι  -  λένε -   ήταν συνεννοημένοι, δεν αγόραζαν πριν την τελευταία μέρα για ν’ αγοράσουν μισοτιμής· βλέπετε οι συντεχνίες, τα "Καρτέλ" υπήρχαν και τότε.  Και τους τα αγόραζαν μισοτιμής, πώς να επιστρέψουν μετά από τόσες μέρες με άδεια χέρια στην οικογένεια, στα παιδιά και μάλιστα φορτωμένοι ξανά με τα απούλητα προϊόντα!
  Κι εμείς τα παιδιά περιμέναμε με χαρά τα καινούργια λαστιχένια παπούτσια και το αναγνωστικό... Που να περισσέψουν χρήματα για άλλα βιβλία και σχολικά είδη! Βεβαίως, πέρασε πολύς καιρός, περίπου πενήντα χρόνια από τότε που άρχισαν ν' αλλάζουν τα πράγματα στον τόπο μας, τον ορεινό Βάλτο, και φυσικά, όπως συμβαίνει πάντοτε, όσο περνούν τα χρόνια από γενιά σε γενιά οι άνθρωποι ξεχνούν, και έτσι πρέπει να γίνεται. Σχεδόν  ξεχάσαμε κι εμείς οι μεγαλύτεροι. Φρόντισαν όμως εκείνοι  να τα ξαναθυμηθούμε...
  Εμείς λοιπόν αναφερόμαστε  στην κωμόπολη της Αμφιλοχίας, όπου με οργανωμένο σχέδιο επεκτατισμού προσάρτησαν τις κοινότητες του πεδινού Βάλτου και προέκυψε ο τότε "Καποδιστριακός" δήμος Αμφιλοχίας, και  αργότερα με τον "Καλλικράτη" προσαρτούν, ή ορθότερα  παραχωρούν (διότι για τις προσαρτήσεις απαιτείται δημοψήφισμα) και τις περιοχές των πρώην δήμων Ινάχου και Μενιδίου, όπου προκύπτει ο λεγόμενος διευρυμένος δήμος Αμφιλοχίας και φυσικά με αυταρχικές αποφάσεις "ερήμην του λαού" και των εκλεγμένων δημοτικών συμβουλίων των δύο άλλων δήμων (Ινάχου και Μενιδίου).
  Τώρα πια είναι προφανές ότι έντεχνα και με μεθοδευμένες ενέργειες επιδιώκουν την αλλαγή της ονομασίας  του τόπου μας, του Βάλτου.
  Σε όλους είναι γνωστό ότι πριν από τον "Καλλικράτη"  για τον προσδιορισμό ενός χωριού ή μιας περιοχής του τόπου μας χρησιμοποιούνταν το όνομα της επαρχίας,  π.χ. Σταθάς Βάλτου, Χαλκιόπουλοι Βάλτου, Μαλατέικο Βάλτου, Ορεινός Βάλτος κ.λ.π.  Αντίθετα,  σήμερα  χρησιμοποιούν απευθείας το όνομα της κωμόπολης "Αμφιλοχίας", δηλαδή Σταθάς Αμφιλοχίας, Χαλκιόπουλο Αμφιλοχίας... Ορεινή Αμφιλοχία κ.λ.π.  Με αυτόν τον τρόπο  μεθοδεύουν την αλλαγή της ταυτότητας του τόπου μας, την αποσύνδεση του Βάλτου από τη νεοελληνική ιστορία και τη σύσταση του Ελληνικού κράτους. Και είναι λογικό,  όταν αντικαθίσταται η ονομασία ενός τόπου, τότε με την πάροδο του χρόνου να  χάνεται  και η Ιστορία του.
  Βεβαίως εδώ προηγείται ο εγκωμιασμός, και ο κ. Τέλωνας είναι ιδιαίτερα εγκωμιαστικός για το Βάλτο, διότι τα εγκώμια είναι απαραίτητα για ένα τόπο με ιστορία που πρόκειται να θαφτεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.  Πρώτα κάποιοι "επαΐοντες- ερευνητές" τον στολίζουν με ψεύτικα επίχρυσα πλουμίδια για να τον θάψουν αργότερα στον τρίτο θάλαμο μαρμάρινου τύμβου και δίπλα του να στήσουν ένα "απέριττο προσκυνητάρι" και μια μαρμάρινη πλάκα στην οποία να είναι γραμμένος ο στίχος του ποιητή,  "ΤΟΤΕ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΛΗΣΜΟΝΟΥΜΕ"  και από κάτω χαραγμένο το επίγραμμα:  "Εδώ είναι θαμμένη η ονομασία και η ιστορία αυτού του τόπου, για να ανασταίνουμε πρότυπα, να τα έχουμε δίπλα μας  στους δικούς μας αγώνες".  Φαίνεται ότι έτσι θαμμένη θέλουν την ονομασία με την ιστορία του τόπου μας. Ίσως κάποιοι να ενοχλούνται με το όνομα Βάλτος, να μην τους ταιριάζει και να θέλουν να σβηστεί από το χάρτη, να ξεχαστεί με την ιστορία του...  Δεν λένε:  εμείς οι Βαλτινοί, αλλά εσείς οι Βαλτινοί ή εσείς εκεί στο Βάλτο...
  Κάποιοι νομίζουν ότι είναι ανώτεροι, η "Άρχουσα τάξη",  αισθάνονται κυρίαρχοι, και ως κυρίαρχοι πρέπει να επιβληθούν,  γι' αυτό και περιφρονούν το λαό του Βάλτου, μας θεωρούν ακόμη καθυστερημένους, οπισθοδρομικούς, και χωρίς να ερωτηθούν  καν τα δημοτικά συμβούλια των πρώην δήμων Ινάχου και Μενιδίου  επιβάλλουν τη δική τους ονομασία, την ονομασία της κωμόπολης…  Εκμεταλλεύονται την πολιτική συγκυρία και στήνουν ένα δήμο με την κωμόπολη της Αμφιλοχίας σαν  επικυρίαρχη πόλη-κράτος...   Ενώ οι συμπατριώτες μας Βαλτινοί αντιμετωπίζονται σαν υπήκοοι υποτελείς πολίτες, σαν να είναι οι “είλωτες” της περιοχής.   Ίσως είναι στα σχέδια τους ο Βάλτος να μετατραπεί σε γεωγραφικό τμήμα της Αμφιλοχίας και στη συνέχεια να ονομαστεί και "Βάλτος Αμφιλοχίας" ή "Αμφιλοχικός Βάλτος",  όπως Αμφιλοχικό Άργος. Βεβαίως σε αυτό τους ευνοεί ο διαμελισμός του Βάλτου και η παραχώρηση των περιοχών του πρώην δήμου Στράτου στο Αγρίνιο. Ίσως να βοήθησαν και οι ίδιοι ή και να το μεθόδευσαν∙  από την άλλη, ο κ. Τέλωνας  στο δημοσίευμα του (Μαΐστρος 11-9-2014), ενώ γνωρίζει τους υπεύθυνους,  θεωρεί κι εμάς όλους συνένοχους για το «πετσόκομμα» του Βάλτου.
  Φυσικά γι’ αυτούς έπρεπε να ξεπεραστεί το υπαρκτό πρόβλημα του Ορεινού Βάλτου,  όπου σύμφωνα με τους ιστορικούς και αρχαιολόγους κατοικούσαν κατά την αρχαιότητα οι Αγραίοι.  Γι’ αυτό αναλαμβάνουν κάποιοι τοπικοί “ερευνητές”  να μας αποπροσανατολίσουν, καθώς με μερικά τεχνάσματα, όπως μετατοπίζοντας για παράδειγμα το Θύαμο όρος, την Παληοαυλή, το Αμφιλοχικό Άργος, και μερικές ακόμα ραχούλες, λαγκάδια και χαράδρες, αλλά  και  με ορισμένες αλχημιστικές ιστορικές προσεγγίσεις, διαψεύδοντας έτσι ακόμα και τους ειδικούς επιστήμονες (ιστορικούς, αρχαιολόγους και γεωγράφους), παρουσιάζουν και τον ορεινό Βάλτο ως τμήμα της λεγόμενης αρχαίας Αμφιλοχίας...  τόσο απλά!
  Όμως, όσο κι αν το μεθοδεύουν για να οδηγηθούν εκεί που θέλουν, υπάρχει κάτι που τους διαφεύγει΄ ότι η ονομασία Βάλτος στον τόπο μας δεν αλλάζει, δεν αντικαθίσταται, δεν κομματιάζεται και φυσικά δεν επισκιάζεται, γιατί είναι ονομασία άρρηκτα συνδεδεμένη και ταυτισμένη με τους εθνικο - απελευθερωτικούς αγώνες.   Μετά από 400 ΧΡΟΝΙΑ σκλαβιάς  είναι ένας από τους  "θεμέλιους λίθους"  για τη σύσταση του  Ελληνικού Κράτους. Η ονομασία Βάλτος στον τόπο μας δε σβήνει γιατί είναι ονομασία "καθαγιασμένη", "ιερή". Την ονομασία Βάλτος όσο και αν προσπαθήσουν δε θα καταφέρουν να τη σβήσουν γιατί είναι ανεξίτηλα γραμμένη με το αίμα των προγόνων μας Βαλτινών Αγωνιστών του '21. Είναι ονομασία χιλιοτραγουδισμένη σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό με το πασίγνωστο επαναστατικό τραγούδι  Κάτω στου Βάλτου τα χωριά...  που χορεύονταν από τον Οδυσσέα Ανδρούτσο και τους άλλους αγωνιστές σε "γλέντι θανάτου" στο Χάνι της Γραβιάς, το οποίο αποτελεί και μουσική σύνθεση σε Ορατόριο Εθνεγερσίας.  Επιπλέον,  δε σκέφτηκαν ότι θα εγείρει το πατριωτικό συναίσθημα των συμπατριωτών μας Βαλτινών, οι οποίοι αντιδρούν.
    Συνεπώς, για εμάς τους Βαλτινούς, ο Βάλτος είναι η πιο εύφωνη ονομασία για τον τόπο μας και είναι η μόνη ονομασία που δε διχάζει, αντίθετα ενώνει τους Βαλτινούς, είναι η μόνη ονομασία  που δεν αφήνει γκρίζες ζώνες και αμφισβητούμενες περιοχές και φυσικά είναι η μοναδική ελκυστική ονομασία που θα βοηθούσε θετικά  στη συνένωση και του άλλου κομματιού του Βάλτου, του πρώην δήμου Στράτου που αφαίρεσαν και  παραχώρησαν στο Αγρίνιο.
   Άλλωστε μπορεί η Αμφιλοχία για οικονομικοπολιτικούς λόγους και σκοπιμότητες να έφτασε σε σημείο με τον πρόσφατο Καλλικρατικό νόμο να δίνει το όνομά της στην περιοχή, ποτέ όμως δε θα καταφέρει στις συνειδήσεις μας ν’ ακυρώσει  όσα σημαίνει  ο όρος "Βάλτος". Σ’ αυτό πρέπει να εστιάσουμε και  απαιτείται η αφύπνιση όλων μας. Χρειάζεται   με έγγραφα, εκδηλώσεις, ομιλίες να προωθούμε τον όρο «Βάλτος».  Με την  αδράνεια, την αδιαφορία και τον εφησυχασμό  θα είναι σαν να προσβάλλουμε τους αγώνες και τις θυσίες των προγόνων μας.  Ύστερα, ανατρέχοντας και στο παρελθόν πάντα υπήρχαν εκείνοι που προωθούσαν τα συμφέροντά τους, όμως εμείς, οι έχοντες καταγωγή από τα χωριά του Βάλτου, ποτέ δε σταματήσαμε να μαχόμαστε ενάντια σ’ αυτά τα συμφέροντα. Επιπλέον, είναι γεγονός πως ό,τι σβήνει από τη συνείδησή μας, αυτό πραγματικά πεθαίνει. Και αυτό θέλουν κάποιοι να πετύχουν, να πεθάνει ο Βάλτος, να σβήσει ως όνομα, μνήμη, ιστορική περιοχή. Και προς αυτή την κατεύθυνση κινείται ο διαμελισμός της περιοχής μας με την προσάρτηση του πρώην δήμου Στράτου στο Αγρίνιο. Το "διαίρει και βασίλευε" βρίσκει απόλυτη εφαρμογή στην περίπτωση αυτή.
  Εκτός όμως όλων των παραπάνω, συμπατριώτες Βαλτινοί, ας μην παραλείψουμε να αναφέρουμε ότι οι περισσότεροι επαρχιακοί "Καλλικρατικοί" δήμοι χρησιμοποιούν το όνομα των επαρχιών τους. Στο νομό μας (3) τρεις δήμοι φέρουν τις ονομασίες των επαρχιών τους, Μεσολογγίου, Ναυπακτίας και  Ξηρόμερου. Γι’ αυτό κι εμείς πρέπει να αγωνιστούμε για ένα Δήμο Βάλτου ή Δήμο Βαλτινών και φυσικά με έδρα την κωμόπολη της Αμφιλοχίας, διότι δεν αμφισβητούμε το ρόλο της ως τμήμα και πρωτεύουσα της επαρχίας μας. Ζητούμε λοιπόν να αφυπνιστείτε για να μη χαθεί τώρα στα χρόνια της ελευθερίας η ταυτότητα του τόπου μας, που με τόσους αγώνες και θυσίες κράτησαν οι πρόγονοί μας στα 400 χρόνια της σκλαβιάς.  Σε αυτή την προσπάθεια της συντονιστικής επιτροπής ζητούμε να συμπράξουν και οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι, τα  τοπικά συμβούλια, τα  σωματεία και όλες οι  οργανωμένες ομάδες. Τέλος, στην προσπάθεια αυτή, πρωταρχικό ρόλο  οφείλει να αναλάβει και η Ομοσπονδία Συλλόγων Βάλτου (Ο.Σ.Υ.Β.Α.).
Τα μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής:   ΑΓΓΕΛΗΣ  ΚΩΣΤΑΣ,  ΓΚΑΝΑΒΙΑ  ΝΤΙΝΑΚΑΠΠΑΣ  ΝΩΝΤΑΣΜΑΚΡΗΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣΜΑΣΚΛΑΒΑΝΟΣ  ΔΗΜΗΤΡΗΣΠΑΤΣΑΟΥΡΑΣ  ΒΑΣΙΛΗΣΣΑΛΑΟΥΝΗΣ  ΧΡΗΣΤΟΣΤΡΙΜΠΟΣ  ΣΤΑΘΗΣΤΣΙΟΥΝΗΣ  ΒΑΓΓΕΛΗΣ.


Δεν υπάρχουν σχόλια: